پیاست

پیاسْت (Piast)

اولّین سلسلۀ سلطنتی لهستان. این سلسله در نیمۀ قرن ۹م توسّط شخصی به نام پیاست تأسیس شد. نخستین عضو تاریخی این خاندان میِشکو (ح ۹۳۰ـ۹۹۲م) است. پیاست‌ها تا ۱۳۷۰م بر این کشور حکومت کردند. در قرن ۱۷ بود که نام «پیاست» به این سلسله اطلاق شد. در ۹۶۳م میشکوی اول که احتمالاً چهارمین شاهزاده سلسلۀ پیاست بود، بر لهستان حکومت می‌کرد. این سرزمین به لحاظ سیاسی بسیار توسعه یافته، ولی منزوی بود و بعدها به «لهستان بزرگ» شهرت یافت. میشکوی اول مناسبات کشورش با اروپای غربی را گسترش داد و شهروندان خود را به پذیرش مسیحیّت ترغیب کرد و با گسترش قلمرو خود آنچه که «لهستان کوچک» نامیده می‌شد، یعنی پومرانی در کنار دریای بالتیک و سیلزی، را به خاک خود ملحق کرد. این سلسله در نیمۀ اوّل قرن ۱۰م تا حدودی افول کرد، امّا سرانجام در دورۀ حکومت کازیمیر اوّل (حک: ۱۰۳۴ـ۱۰۳۷م)، بولسلاو دوم معروف به جسور (حک: ۱۰۵۸ـ۱۰۷۹م) و ویدیسوی اوّل هِرمان (حک: ۱۰۷۹ـ۱۱۰۲م) اعتبار و اقتدار پیشین خود را بازیافت. در ۱۳۳۳م سلطنت به کازیمیر سوّم معروف به کازیمیر کبیر رسید و او با کنار آمدن با دشمنان خارجی عمدۀ خود، ازجمله شوالیه‌های بوهم و توتونی، بر وسعت و اعتبار کشورش افزود. سرانجام، در ۱۳۷۰م سلسلۀ پیاست منقرض شد و سلسلۀ یاگیلو روی کار آمد.