پیاژه، ژان (۱۸۹۶ـ۱۹۸۰)
پیاژِه، ژان (۱۸۹۶ـ۱۹۸۰)(Piaget, Jean)
روان‌شناس سوئیسی. مطالعات او دربارۀ فرآیند رشد تفکر در کودکان، در تحقیقات روان‌شناسی اوان کودکی و نیز در برنامۀ آموزشی مدارس و روش‌های آموزش بسیار مؤثر بوده است. آزمودنی‌های بررسی‌های او در زمینۀ رشد هوش، فرزندانش بودند. او رشد فرآیندهای ذهنی را به چهار مرحلۀ اصلی تقسیم کرد: حسی‌حرکتی[۱] (تولد تا ۲سالگی)، پیش‌عملیاتی[۲] (۲ تا ۷سالگی)، عملیات عینی[۳] (۷ تا ۱۲سالگی) و عملیات صوری[۴] که ویژگی اصلی آن رشد تفکر منطقی است. پیاژه در نوشاتل متولد شد، در زمینۀ جانورشناسی مطالعه کرد و در جوانی، به‌سبب مطالعه دربارۀ نرم‌تنان، شهرتی جهانی یافت. بعد در نوشاتل[۵]، زوریخ[۶] و پاریس به مطالعه ادامه داد و علل ناموفق‌بودن کودکان در آزمون‌‌های هوش را بررسی کرد که سبب شد در ۱۹۲۱ مدیریت انستیتو روسو[۷]، در ژنو[۸]، به او واگذار شود. پیاژه در فعالیت‌های بعدی‌اش، گاه هم‌زمان، منصب‌های دانشگاهی متعددی داشت. در ۱۹۵۵ مرکز بین‌المللی معرفت‌شناسی وراثتی[۹] را در دانشگاه ژنو تأسیس کرد و همچنین در زمان‌های مختلف، چندین مقام در یونسکو داشت. ازجمله آثار اوست:ریشه‌های هوش در کودک[۱۰] (۱۹۳۶)؛ واقعیت‌پردازی در کودک[۱۱] (۱۹۳۶). روان‌شناسی هوش، نخستین کتاب مهم او بود که به فارسی ترجمه شد (تهران، ۱۳۵۴ش).