پیرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)
پیِرو دی کوزیمو (ح ۱۴۶۲م ـ ح ۱۵۲۱)(Piero di Cosimo)
نقاش غیرعادیِ (اگر نه روان‌پریش) فلورانسی[۱]. علاوه‌بر پرده‌های دینی، نقاشی‌های بدیعی از موضوع‌های اساطیری، اغلب فون[۲]ها و قنطورس[۳]ها، کشید؛ آتش جنگل[۴] (ح ۱۵۰۵؛ موزۀ اشمولین[۵]، آکسفورد) از آن جمله است. دی کوزیمو پسر لورنتسو دِ مدیچی[۶]، و شاگرد کوزیمو روسّلّی[۷] بود، و نام کوچک او را روی خود گذاشت. اگرچه از سینیورلّی[۸] و لئوناردو[۹] تأثیر گرفت، تخّیلی شخصی و دمدمی داشت که به تصویرهایش از ساتیر[۱۰]ها و قنطورس‌های افسانه‌های کهن، شوروحال می‌بخشید. تخیّل خلاق او در تصاویر حیوانات مختلفِ آثارش نیز تجلّی یافته است. در نقاشی پرسئوس و آندرومدا[۱۱] (ح ۱۵۱۰ـ۱۵۱۵؛ موزۀ اوفیتسی[۱۲]، فلورانس[۱۳])، اژدهایی خیالی را به‌تصویر می‌کشد؛ در اثر اسطوره‌ای دیگرش با نام مرگ پروکریس[۱۴] (ح ۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن[۱۵])، همچون کار نقاش معاصرش بوتیچلی[۱۶]، با رقت‌انگیزی ظریفی یک فون عجیب‌وغریب را به‌نمایش می‌گذارد. تک‌چهره‌هایی نیز با شخصیت‌پردازی قوی آفرید که نشان از کاریکاتورهای لئورناردو دارند. آندرآ دل سارتو[۱۷] نزد او تعلیم دید.