پیشاب (طب جدید)
پیشاب (طب جدید)(urine)
(یا: بول، ادرار) مایعی به رنگ زرد روشن که در کلیه‌ها ساخته و از بدن دفع می‌شود. پیشاب حاوی آب اضافی، ترکیبات زاید محلول در آب، و برخی از یون‌هاست که دفع آن‌ها برای حفظ تعادل آب و املاح بدن لازم است. پیشاب پس از تشکیل در نفرون[۱]های کلیه، از طریق مجرایی به نام حالب[۲] (میزراه) وارد مثانه می‌شود. پس از پرشدن مثانه، پیشاب از طریق پیشاب‌راه[۳] از بدن دفع می‌شود. هر فرد سالم در روز ۰.۵ تا دو لیتر پیشاب دفع می‌کند. افزایش حجم مایعات مصرفی در هر روز باعث افزایش، و کاهش آن موجب کاهش حجم پیشاب می‌شود. تقریباً ۹۵ درصد از حجم پیشاب را آب تشکیل می‌دهد. مهم‌ترین مادۀ دفعی پیشاب اوره است که از تجزیۀ مواد نیتروژن‌دار بدن حاصل می‌شود. سایر ترکیبات موجود در پیشاب عبارت‌اند از یون‌های سدیم، پتاسیم، کلر، فسفات، و ترکیباتی مثل اسید اوریک و کرایتنین[۴]. در حالت عادی نباید قند، پروتئین، و خون در پیشاب یافت شود. پیشاب عادی فاقد هرگونه میکروب است و بوی خفیفی دارد. بوی نامطبوع پیشاب مانده ناشی از اثر میکروب‌ها بر ترکیبات موجود در آن است. شکل و ترکیب پیشاب در موجودات آبزی، خزندگان، پرندگان، و حشرات به‌سبب تفاوت‌های موجود در سوخت‌وساز بدن آن‌ها کاملاً با پستانداران متفاوت است. برای آگاهی از نظرات طب قدیم ← پیشاب_(طب_قدیم).