پیشرو
پیشرو
از انواع تصنیف در موسیقی قدیم ایران و نیز اولین لحن از هفده لحن موزون و مشهور که بدون شعر اجرا می‌شد. این نوع، جمله‌هایی داشته که دست‌کم سه تا بوده و بیشتر از آن به ارادۀ آهنگ‌ساز بستگی داشته است و باید در آخر، جمله‌ها (بیوت) یک شکل تکرار می‌شد؛ شکل مکرر را سربند می‌گفتند و آن را در بحرهای سبک می‌ساختند. پیشرو در موسیقی امروز ایران معادل پیش‌درآمد است که با نواختن آن فضا برای ادامۀ موسیقی و اجرای آواز مُهیّا می‌شود. پیشرو دارای وزن و ترجیحاً وزن ساده است.