چرندگویی

چَرَندگویی

(یا: چرندیات) اصطلاح بعضی از مطرب‌ها برای مشخص‌کردن نوعی آواز ضربی که لوطی‌ها یا مطرب‌های دوره‌گرد و نیز حاجی‌فیروزها می‌خواندند. این آواز ضربی عبارت است از خواندن ابیاتی براساس ریتم کودکانه که از نظر معنایی با هم ارتباط چندانی ندارند، مثل «بشکن بشکنه، بشکن/من نمی‌شکنم، بشکن/رو لنگ و قدیفه، بشکن/داماد لطیفه بشکن/من خسته شدم، بشکن/بیل‌دسته شدم، بشکن». علاوه بر لوطی‌ها، مطرب‌های روحوضی نیز، در لابه‌لای ضربی‌خوانی‌های خود، از چرندگویی استفاده می‌کردند.