چوب الف

چوب الف

(در تداول عامه: چوغِ الف) چوبی بلند و باریک که ملا یا معلم، با آن نوشته‌های روی تخته‌سیاه را نشان می‌داد و هم از آن برای تنبیه شاگردان استفاده می‌کرد؛ نیز پیکانی از لایه‌ای کاغذ که کودکان می‌سازند تا به وقت خواندنِ کتاب یا قرآن، به‌جای کشیدن انگشت بر سطور، آن را بر سطرها بگردانند و رشتۀ مطلب را گم نکنند. مؤمنان، به‌ویژه زنانی که جلسه‌های قرائت قرآن یا دعا برپا می‌دارند، چوب الف را به توجیهِ آن‌که تماسِ انگشتان آدمی، به امکان ناتمیزی آن‌ها، با کلمه‌های مقدس قرآن جایز نیست، به کار می‌برند. چوب الف، همچنان برای نشانۀ صفحه‌ای که در نوبتِ بعدی باید خوانده شود، لای صفحه نهاده می‌شود. نیز، به مجاز عامیانه، شخص درازقامتِ باریک‌اندام را گویند.