ژرمن ها
ژِرمن‌ها (Germans)
از اقوام بزرگ و مرکب در اروپای قدیم. نژادهای اصلی مردمان امروزین سوئد، نروژ، دانمارک، ایسلند، آلمان، اتریش، سوئیس، شمال ایتالیا، هلند، بلژیک، لوکزامبورگ، جنوب و مرکز فرانسه، اراضی پست اسکاتلند، و انگلستان را تشکیل می‌دهد. به کمک یافته‌های باستان‌شناختی آشکار شده است که ژرمن‌ها پیوستگی قومی اندکی داشتند و تا ۷پ‌م به گروه‌هایی بسیار انشعاب یافتند. ایشان خود را ژرمن نمی‌خواندند و منشأ نام‌گذاری آنان نامشخص است. تقریباً با زوال کلی تمدن سلتی در اروپای مرکزی اهمیت ژرمن‌ها در تاریخ اروپا رو به فزونی گذاشت (قرن ۴پ‌م). ابتدا در شمال آلمان، جنوب سوئد و دانمارک، و سواحل بالتیک سکونت داشتند و با مهاجرت‌های گسترده به سمت جنوب و جنوب شرقی و غرب پخش شدند. اگرچه نخست در قرن ۴پ‌م دریانوردی یونانی، که آنان را در نروژ و ژوتلند دیده، از آنان نام برده است، اما حضور آنان در تاریخ به واقع با تماسی آغاز شد که در قرن ۱پ‌م با رومیان برقرار کردند. منابع مهم تاریخی دربارۀ تمدن و توزیع ژرمن‌ها عبارت‌اند از کتاب‌های گرمانیا[۱] و آگریکولا[۲]، هر دو از تاسیتوس[۳]، و بقایایی که از نهاد‌های اولیۀ ژرمنی در ادوار بعد به‌جا مانده است. ژرمن‌ها به مرور زمان مزاحمت‌های فزاینده‌ای برای امپراتوری روم ایجاد کردند. واندال‌ها[۴] در غرب و اوستروگوت‌ها[۵] در شرق نخستین قبایل ژرمن بودند که حمله‌ای جانانه به این امپراتوری کردند. اوستروگوت‌ها بخشی از مردمان گوت بودند که غالباً ژرمن‌های شرقی خوانده می‌شوند و زبان آنان، زبان گوتیک، نخستین زبان نوشتاری ژرمنی به‌شمار می‌آید. قبایل اصلی ژرمن عبارت بودند از آلِمانی[۶]، آنگل‌ها[۷]، بورگونی‌ها[۸]، لومباردها[۹]، ساکسون‌ها، و ویزیگوت‌ها[۱۰]. گروه بزرگ اسکاندیناویایی‌ها، مشتمل بر ایسلندی‌ها، نخستین آثار ادبی ژرمنی را آفریدند.