ژریکو، تیودور (۱۷۹۱ـ۱۸۲۴)
ژِریکو، تئودور (۱۷۹۱ـ۱۸۲۴)(Gericault, Theodore)
نقاش و گرافیست فرانسوی. از شخصیت‌های اصلی جنبش رُمانتیسم[۱] بود، که نیرویی نوین و شوری عاطفی به نقاشی بخشید. بن‌مایه‌های آثارش عبارت‌اند از تصاویری از اسبان سرزنده، افسران سواره‌نظام ناپلئونی، و تک‌چهره‌سازی، که اتودهایی از بیماران روانی را نیز دربر می‌گیرد؛ همچون تابلوی مبتلا به جنون دزدی[۲] (۱۸۲۲ـ۱۸۲۳؛ موزۀ هنرهای زیبای گِنت[۳]). پردۀ بزرگ تاریخی کَلَکِ مدوزا[۴] (۱۸۱۹؛ لوور[۵]، پاریس)، در زمان خود به‌سبب توصیف تلخش از فاجعۀ روز در پاریس، غوغایی برپا کرد. این تابلو وصفِ حال ملوانانی کشتی‌شکسته است که برای زنده‌ماندن، به کشتن یکدیگر و مرده‌خواری افتاده‌اند. در پردۀکَلَکِ مدوزا، برهنه‌نماییِ کلاسیکِ[۶] ژاک لوئی داوید[۷]، با واقع‌گرایی[۸] در بازنمایی مضمون، و نیروی عاطفی پرتوان رمانتیک، به‌نحوی استثنایی درهم آمیخته‌اند؛ این اثر در اوژن دُلاکروا[۹] عمیقاً تأثیر نهاد و حتی به‌جای یکی از افراد روی کَلَکِ طوفان‌زده، مُدل ژِریکو شد. سفرش به انگلستان (۱۸۲۰ـ۱۸۲۲) هنرش را دگرگون کرد. نشریات ورزشی و تصویر زندگی روزمرۀ[۱۰] انگلیسی توجه او را برانگیخت؛ نقاشی اسب‌دوانی داربی در میدان اِپسوم[۱۱] (۱۸۲۱؛ لوور، پاریس) حاصلِ چشم‌گیر این تأثیر بود، شماری چاپنقش سنگی[۱۲] از صحنه‌های زندگی عادی مردم لندن نیز ساخت. در پایان اقامتش در انگلستان از اسب فرو افتاد و بر اثر این حادثه در پاریس در جوانی درگذشت.