کاتز، برنارد (۱۹۱۱)
کاتْز، بِرنارد (۱۹۱۱-2003م)(Katz, Bernard)
| بِرنارد کاتْز Bernard Katz | |
|---|---|
| زادروز |
لایپزیگ 1911م |
| درگذشت | 2003م |
| ملیت | انگلیسی آلمانی‌تبار |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل پزشکی در لایپزیک |
| شغل و تخصص اصلی | زیست‌فیزیک‌دان |
| لقب | سِر |
| گروه مقاله | پزشکی |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ نوبل پزشکی 1970 |
زیست‌فیزیک‌دان[۱] انگلیسی آلمانی‌تبار. جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۷۰ را به‌علت تحقیق دربارۀ ذخیره، رهاسازی و غیرفعال‌شدن انتقال‌دهنده‌های عصبی دریافت کرد. این پژوهش به درمان اختلالات روانی و عصبی بسیار کمک کرد. در ۱۹۶۹ لقب سِر[۲] گرفت. در لایپزیگ[۳] زاده شد و در آنجا به تحصیل پزشکی پرداخت و بعد از فارغ‌التحصیلی، در یونیورسیتی کالج لندن[۴] به پژوهش پرداخت. از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۲، در استرالیا به فعالیت‌های پژوهشی پرداخت و سپس، تا پایان جنگ جهانی دوم، در نیروی هوایی سلطنتی استرالیا[۵] خدمت کرد؛ بعد از آن به بریتانیا بازگشت. بقیۀ عمر علمی‌اش را در دانشگاه لندن طی کرد و در ۱۹۵۲ استاد شد. در دهۀ ۱۹۴۰، کاتز به مرکز پژوهش برندگان جایزۀ نوبل آلن هاجکین[۶] پیوست. در آنجا دربارۀ رفتار الکتروشیمیایی غشاهای یاخته‌های عصبی پژوهش می‌شد. کاتز در دهۀ ۱۹۵۰ دریافت که مقادیر ناچیز استیل کولین[۷]، که به‌طور اتفاقی از پایانه‌های عصبی در محل ارتباط عصب و ماهیچه رها می‌شود، موجب تغییر بسیار اندک پتانسیل‌های الکتریکی می‌شود. همچنین دریافت که اندازۀ این پتانسیل الکتریکی همیشه به‌شکل مضربی از یک مقدار حداقل معلوم است. این یافته‌ها موجب شد که او احتمال دهد استیل کولین به‌شکل «بسته‌های» مجزایی شبیه کوانتوم‌ها[۸] رها می‌شوند که هریک از چند هزار مولکول تشکیل شده و این «بسته‌ها» در مرحلۀ استراحت عصب، به‌ندرت، ولی با رسیدن تکانه به محل ارتباط عصب و عضله به‌سرعت رها می‌شوند.