کارت اعتباری

کارت اعتباری (credit card)
کارت تأمین اعتبار برای خریدار، جهت خرید کالا و خدمات از بعضی مؤسسات تجاری و مالی. کارت‌های اعتباری از دهۀ ۱۹۳۰ در امریکا مرسوم شد و در دهۀ ۱۹۵۰ استفادۀ گسترده از آن عمومیت یافت. این کارت‌ها را بعضی مؤسسات تجاری برای خدمت به مشتری صادر می‌کنند، ازجمله شرکت‌های فروش بنزین، خرده‌فروشی‌ها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای، رستوران‌ها، هتل‌ها، خطوط هوایی، شرکت‌های کرایۀ اتومبیل و بانک‌ها. تعدادی از کارت‌ها انحصاراً برای خرید در فروشگاهی ویژه صادر می‌شوند، اما بعضی دیگر، کارت‌های چند منظوره و قابل استفاده در مؤسسات و فروشگاه‌های مختلف‌اند. کارت‌های صادره از بانک‌ها، که در اروپا نیز متداول است، کارت‌های چند منظوره به‌شمار می‌آیند. این کارت‌ها را مؤسساتی می‌پذیرند که تقریباً اغلب کالاها و خدمات مورد نیاز را عرضه می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود که شاید از این طریق در آینده نیاز به حمل پول نقد از میان برداشته شود. پس از استفاده از کارت، نام و شماره حساب خریدار به مؤسسات تهیۀ صورت‌حساب فرستاده می‌شود. این مؤسسات، صورت‌حساب خریدها را معمولاً ماهانه برای خریداران می‌فرستند و درخواست پرداخت فوری و اقساطی می‌کنند. مؤسسات تهیۀ صورت‌حساب، پول را مستقیماً به فروشندگان باز‌پرداخت می‌کنند. امروزه بیشتر عملیات مربوط به استفاده از کارت‌های اعتباری با بهره‌گیری از رایانه صورت می‌گیرد. هزینۀ استفاده از کارت‌ها، مستقیماً به وسیلۀ صاحبان این کارت‌ها و گاهی از طرف مؤسسات پذیرندۀ کارت‌ها پرداخت می‌شود. فروشگاه‌های بزرگ، معمولاً از مشتریانی که هزینۀ خریدهای اعتباری خود را یک‌ماهه نمی‌پردازند، بهره‌ می‌گیرند، اما بعضی فروشگاه‌ها بهره‌ای منظور نمی‌کنند، مگر آن که بازپرداخت چند ماه به تعویق افتد. قوانین هر ایالت، میزان نرخ بهرۀ حساب‌های سررسید گذشته را تعیین می‌کند. یکی از مشکلات دائمی در استفاده از کارت‌های اعتباری، سهولت سرقت و استفادۀ ‌غیرمجاز آن‌هاست. البته تعهدات مالی دارندگان کارت‌ها در قبال سرقت و یا سوء استفادۀ دیگران از آن‌ها، محدود است.