کافر
کافر
(در لغت به‌معنی پوشاننده) کفران‌ورز و ناسپاس را از این‌رو کافر گویند که نعمت حق را نادیده می‌گیرد. فرد بی‌اعتقاد به خدا و دین را نیز کافر گویند، زیرا حقیقت وجود خدا و یکتایی او یا رسالت انبیاء را با انکار خویش می‌پوشاند. در شرع اسلام، کافر یعنی کسی که وجود خدا، وحدانیت او یا روز جزا و رسالت انبیاء یا یکی از ضروریات دین را منکر باشد. ازدواج زنان مسلمان با کفار مطلقاً حرام و باطل است و ازدواج مرد مسلمان با زن کافر نیز حرام است، جز زنان اهل کتاب که ازدواج موقت با آنان جایز است (← نکاح). از دیگر احکام کافر عدم طرح دوستی و نزدیکی با اوست که در قرآن (آل عمران: ۲۸) به آن اشاره شده است. در آیه ۱۴۱ سورۀ نساء، که به آیه نفی سبیل شهرت دارد، تأکید بر عدم تسلط کافران بر مسلمانان است. باید توجه داشت که در عرف قرآن کریم، کافر گاه مترادف با مشرک است و گاه به اهل کتاب (کافر کتابی) اطلاق می‌شود. کافر به ذِمّی (که با مسلمانان عهد عدم تجاوز دارد و در ذمه و حمایت حکومت اسلامی است) و حَربی تقسیم می‌شود. کافر حربی موضع خصمانه و حتی جنگ و ستیز با حکومت اسلامی دارد، مانند صلیبیون مسیحی در جنگ‌های درازآهنگ صلیبی در قرون وسطا.