کانرز، جیمی (۱۹۵۲)
کانِرز، جیمی (۱۹۵۲)(Connors, Jimmy)
تنیس‌باز امریکایی. در ۱۹۷۴ و ۱۹۸۲ قهرمان انفرادی ویمبلدون[۱] و سپس ده گراند اسلم[۲] شد. اولین بازیکنی است که ضربۀ بک‌هند[۳] دودستی را رواج داد و رکورد ۱۰۹ حضور در مسابقات را به خود اختصاص داد. او قهرمان دونفرۀ ویمبلدون (۱۹۷۳)؛ انفرادی آزاد (امریکا ۱۹۷۴، ۱۹۷۶، ۱۹۷۸، ۱۹۸۲ـ۱۹۸۳) و دونفره (۱۹۷۵)؛ انفرادی آزاد استرالیا (۱۹۷۴)؛ و جایزۀ بزرگ اساتید[۴] (مسترز) ۱۹۷۸ نیز شده است. در ۱۹۹۸ به عضویت در تالار مشاهیر جهانی تنیس انتخاب شد.