کانوت
کانوت (ح ۹۹۵ـ۱۰۳۵م)(Canute)
(معروف به کانوت کبیر[۱]) پادشاه انگلستان از ۱۰۱۶م، دانمارک از ۱۰۱۸م، و نروژ از ۱۰۲۸م. در ۱۰۱۳م همراه پدرش اِسوِئین[۲]، پادشاه دانمارک، به انگلستان حمله کرد و پس از مرگ پدرش، ارتش وایکینگ[۳] او را به پادشاهی منصوب کرد (۱۰۱۴م). ادموند دوم[۴]، معروف به آیرنساید، را در ۱۰۱۶م در اشینگدون[۵]، در اِسِکس[۶]، شکست داد و درپی مرگ ادموند، پادشاه انگلستان شد. در ۱۰۱۸م پس از مرگ برادرش هارولد[۷]، پادشاه دانمارک، جانشین او شد و با حمله به اسکاتلند در ۱۰۲۷م ملکم[۸]، پادشاه این سرزمین، را مجبور کرد تا سر تسلیم فروآورد. در ۱۰۲۸م نروژ را تصرف کرد. پس از مرگ کانوت، هارولد اول[۹]، پسر نامشروع او، جانشینش شد. در دوران حکومت او تجارت در انگلستان رونق یافت؛ او با پسفرستادن سربازانش به دانمارک، حمایت مردم انگلستان را بهدست آورد. هنریِ هانتینگدون[۱۰] در ۱۱۳۰م برای نخستینبار افسانۀ کانوت را بازگو کرد؛ در این افسانه آمده است که کانوت ملازمان خود را ناامید کرد چون دریا از دستور او مبنی بر عقبنشستن سرپیچی کرد. کانوت و ادموند آیرونساید[۱۱] انگلستان را بین خود تقسیم کردند. کانوت قبل از بهارثبردن تاجوتخت سراسر انگلستان بر مرشا[۱۲] و نورتامبریا[۱۳] حکومت میکرد. با مرگ کانوت امپراتوریِ تحت فرمانش نیز فروپاشید؛ او را در وینچستر[۱۴] بهخاک سپردند.