کانگورو
کانْگورو (kangaroo)
هر یک از اعضای گروه کیسه‌داران[۱]. کیسه‌داران پستاندارانی[۲]اند که بچه‌های خود را در کیسه‌هایی حمل می‌کنند. این جانوران در استرالیا و گینۀ نو یافت می‌شوند. کانگوروها گیاه‌خوارند و اغلب به‌صورت گروهی زندگی می‌کنند و برای جهیدن سازش یافته‌اند. اکثریت گونه‌ها پاهای عقبی و کف پایی بسیار بزرگ و قوی دارند، اما اندام حرکتی جلویی آن‌ها کوچک است. انواع بزرگ‌تر می‌توانند در هر خیز تا نُه متر بپرند. غالباً شبگردند. گونه‌های کانگورو بسیار متنوع‌اند و از موش کانگوروی کوچک[۳]، که فقط ۳۰ سانتی‌متر طول دارد، تا والابی‌هایی[۴] با اندازۀ متوسط، کانگوروی بزرگ قرمز[۵] و کانگوروی عظیم خاکستری[۶] را دربر‌می‌گیرند. کانگوروی عظیم خاکستری بزرگ‌ترین کیسه‌دار زنده است. کانگوروهای خاکستری و قرمز ممکن است به طول ۱.۸ متر برسند. طول دم این جانور ۱.۱ متر است. این جانور در خانواده کانگوروها، والابی‌ها و والاروها[۷] قرار می‌گیرد. در گینۀ نو و نواحی شمالی کوئینزلند[۸]، کانگوروی درختی[۹] (جنس Dendrdayus) یافت می‌شود که اندام حرکتی عقبی آن نسبتاً کوتاه است. کانگوروی عظیم خاکستری (Macropus giganteus) فقط یک نوزاد با طولی حدود دو سانتی‌متر به‌دنیا می‌آورد. دورۀ حاملگی بسیار کوتاه است و زایمان معمولاً در اوایل تابستان صورت می‌گیرد. نوزاد کانگورو در هنگام تولد، حتی برای مکیدن نیز بسیار کوچک است. نوزاد در کیسه مادر، به‌صورت متصل به پستانکی که به‌طور متناوب شیر را به دهانش تراوش می‌کند، باقی می‌ماند. این نوزاد حدود ۲۸۰ روز در کیسه می‌ماند و ضمن بلوغ ریختی در کیسه حرکت می‌کند. گونه‌ای جدید از کانگورو در ۱۹۹۴ و در گینۀ نو کشف شد. مردم محلی آن را با نام بوندگزو[۱۰] می‌شناسند. وزن این گونه پانزده کیلوگرم و طولش ۱.۲ متر است. این جانور، از آن‌جا که صفات گونه‌های درختی و زمینی را نشان می‌دهد، ممکن است نوعی حلقۀ مفقود باشد.