کبوده
کَبوده
در شاهنامۀ فردوسی، از چوپانان اَفراسیاب که تَژاو او را، پس از گذشتن ایرانیان به سرداری طوس از کاسه‌رود، برای جاسوسی به لشکرگاه ایران فرستاد؛ اما با شیهه‌ای که اسب او کشید، بهرام از طلایه‌‌داران سپاه ایران، او را در سیاهی شب نشانه گرفت و از اسب به زیر افکند. کبوده زنهار خواست و وعده داد جایگاه تژاو را به بهرام نشان دهد، اما بهرام او را کشت و به لشکرگاه ایران افکند.