کتاب الجدری و الحصبه
کتاب‌الجَدْری و الحَصْبه
این اثر که درباره دو بیماری آبله و سرخک است، یکی از مهم‌ترین آثار پزشکی محمد بن زکریای رازی است و برای اولین‌بار در عالم پزشکی فرق این دو بیماری به دقت باز نموده شده، سیر پیشرفت آن‌ها از ابتدا تا انتها تا زمان بهبودی شرح داده شده و تفاوت میان آبله و سرخک بی‌خطر (= سلیم) و کشنده (= مهلک) بیان شده است. مقصود از «حصبه» در عنوان این کتاب، چنان‌که دکتر محمود نجم‌آبادی ثابت کرده همان بیماری سرخک است نه حصبه به معنای امروزی آن. برخی این کتاب کوتاه و موجز را اصیل‌ترین اثر رازی می‌دانند. در قرون وسطا آن را به لاتینی ترجمه کردند و نخستین‌بار در ۱۴۹۸م به‌چاپ رسید. این کتاب به همت دکتر محمود نجم‌آبادی به فارسی در آمده است.