کتیبه پایکلی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کتیبۀ پایْکُلی
(نیز: پایقلی) کتیبه‌ای دوزبانه (پهلوی و پارتی) در ۴۶ سطر از نرسه، به خط پهلوی کتیبه‌ای یا منفصل. این کتیبه در پایکلی در جنوب سلیمانیۀ عراق، در یک کیلومتری غرب دهکدۀ جدید بِرکِل، کشف شده و در اصل بر برجی مکعب‌شکل از جنس تخته‌سنگ‌های تراشیده همراه با نقش‌برجستۀ بزرگ نرسه قرار داشته و پس از ویرانی بنا، بازسازی شده است. کتیبه دارای سه بخش مقدمه، متن اصلی و مؤخره است. نرسه در مقدمه به معرفی خود و نسبش می‌پردازد و در متن اصلی حوادثی را شرح می‌دهد که، پس از مرگ بهرام دوم و سفر نرسه از ارمنستان به ایران و ملاقات با بزرگان ساسانی در پایکلی، به شکست بهرام سوم (پسر بهرام دوم و نوۀ برادر نرسه) و به سلطنت رسیدن نرسه منجر می‌شود و از کسانی که او را در این راه یاری کرده‌اند و نیز از صلح با روم یاد می‌کند. این کتیبه به زبان‌های اروپایی ترجمه شده است.