کثیر بن عبدالرحمان ملاحی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کُثَیر بن عبدالرحمان مُلاحی (ح ۴۰ـ۱۰۵ق)

(ملقب به کثیر عَزّی) شاعر عرب عهد امویان. از مردم حجاز و ناقص‌الخلقه بود. در شعر خود از عشق و هجران زنی شوهردار به نام عَزّاء سخن گفته است. گویند درپی معشوق به مصر سفر کرد و با عبدالعزیز بن مروان، والی مصر، آشنا شد؛ همین‌ آشنایی او را با خلفایی چون عبدالملک، عمر ثانی و یزید دوم مرتبط کرد و بعدها با تمایلات شیعی کیسانی‌اش دل‌بستۀ محمد بن حنفیه شد. دیوانی از او در دست نیست، اما شخصی به نام عباس ۲هزار بیت شعرش را ضبط کرده است.