کراسکو، ایوان (۱۸۷۶ـ۱۹۵۸)
کِراسْکو، ایوان (۱۸۷۶ـ۱۹۵۸)(Krasko, Ivan)
(نام اصلی: یان بوتو[۱]) شاعر نمادگرای اسلوواک و بزرگ‌ترین شاعر نسل خود. لحن شخصی و سودایی دو مجموعۀ شعرش، شب و تنهایی[۲] (۱۹۰۹) و اشعار[۳] (۱۹۱۲)، تأثیر انحطاط[۴] چک، به‌ویژه شعر کارل هلاواچک[۵] را بر او آشکار می‌سازد. با این همه، کراسکو شیوه‌ای اصیل و امپرسیونیستی[۶] را در شعرش به‌کار گرفت و تأثیر زیادی بر نسل بعد شاعران اسلوواک برجا گذاشت.