کراوات
کراوات (cravat (necktie))
پوشش زینتی پارچه‌ای آویختنی روی پیراهن. کراوات را از مواد مختلف، پارچه‌های ابریشمی، نخی یا الیاف مصنوعی می‌سازند و شکل می‌دهند. این پوشش در بالا باریک‌تر و در پائین پهن‌تر است. قسمت باریک در زیر یقۀ پیراهن حلقه می‌شود و در زیر گلو گره می‌خورد و قسمت پهن‌تر روی سینه آویخته می‌شود. در بسیاری از کشورهای جهان بخشی از پوشش رسمی و بستن آن در مراسم، ادارات، دانشگاه‌ها و شرکت‌های بزرگ الزامی است. از آن‌جا که کراوات نمادی از تمدن غربی تصور می‌شود، در برخی جوامع مردم به دلایل شخصی، عرفی یا حتی قانونی از بستن آن خودداری می‌کنند. سابقۀ شناخته شدۀ کراوات به جنگ سی‌ساله (۱۶۱۸ـ ۱۶۴۸) باز‌می‌گردد. در این جنگ، رزمندگان کروآت که در خدمت فرانسه بودند، دستمال کوچک سنتی خود را به دور گردن می‌بستند، که سخت برای فرانسویان جذاب بود و باب روز شد و نام کراوات از کلمۀ کروآت (اهل کروآسی) اخذ گردید. بستن کراوات از فرانسه به انگلستان و دیگر نقاط اروپا سرایت کرد و بعدها جهان‌شمول شد. در قرن ۱۹ در انگلستان کتابی به نام «دستمال گردن‌نامه» دربارۀ انواع کراوات نوشته شد که نخستین‌بار واژۀ tie (گره) در آن به‌کار رفته بود و معادل انگلیسی کراوات از همین‌جا پیدا شد. کراوات با طرح‌های بسیار متنوع و با قیمت‌های فوق‌العاده مختلف دیده می‌شود. گران‌بهاترین کراوات‌های جهان با مارک بیژن، عرضه می‌شود. این کراوات تولید انبوه ندارد، سفارشی، تک و منحصر به‌فرد سفارش‌دهنده است. بعضاً احتمال داده‌اند که پیشینۀ دیرینۀ کراوات ایرانی باشد؛ زیرا کروآت‌ها قومی ایرانی از خراسان بوده‌اند که در اعصار بسیار کهن به اروپا کوچیده و در سرزمین کنونی کروآسی مستقر شده‌اند.