کرفس
کَرَفس
گیاهی علفی و دوساله، با نام علمی Apium graveolens، متعلق به خانوادۀ چتریان. این گیاه به حالت وحشی در زمین‌های شور و در کنار منابع آب شور می‌روید. امروزه، به علت اهمیت خوراکی آن، در بسیاری مناطق کشت می‌شود. قرن‌هاست که از ریشۀ این گیاه در رفع آب آوردن انساج، نقرس، رماتیسم و امراض دیگر استفاده می‌کنند. طعم کرفس (کرفس آبی، کرفس الماء) تند است و در برخی مناطق، برگ‌های کرفس زراعی را می‌پوشانند تا کمتر تند شود. کرفس‌الجبل گونه دیگری از همین خانواده با نام علمی Levisticum officinale است که به‌صورت چاشنی غذا مصرف می‌شود و بویی شبیه کرفس دارد. کرفس کوهی یا بادیان کوهی نیز گیاهی از همین خانواده با نام علمی Bupleurum falcatum است. میوۀ این گیاه، بویی خوب و طعمی نسبتاً شیرین دارد و به‌منزلۀ ملیّن، بادشکن، و مقوی کبد و معده به‌کار می‌رود.