کرملیان
کَرْمِلیان (Carmelite order)
(یا: کارملیت‌ها) فرقه‌ای از فرقه گرایان وابسته به کلیسای کاتولیک، تأسیس‌شده به‌دست جنگجویی صلیبی از کالابریا با نام برتولد در کوه کارمل، در فلسطین (ح ۱۱۵۵م). در قرن ۱۳م به اروپا راه یافت. کارملیان بیشتر به کار تبلیغی و الهیات عرفانی پرداخته‌اند. آنان به راهبان سفید شهرت داشتند، زیرا لبادۀ سفیدی بر روی قبای قهوه‌ای خود به تن می‌کردند. کارملیان پیشینۀ خود را به ایلیا، که به روایت عهد عتیق گویا در کوه کارمل می‌زیسته است، می‌رساندند. پس از آن‌که بَطریق بیت‌المقدس (اورشلیم) برای آن‌ها مقرراتی وضع کرد (ح ۱۲۱۰م)، به راهبانی منزوی در پناهگاه‌های کوهستانی مبدل شدند. در حدود ۱۲۴۰م فتوحات مسلمانان آنان را به ترک فلسطین واداشت و در اروپا، بیشتر در فرانسه و انگلستان، پخش شدند و به زندگی جمعی روی آوردند. تِرِسای قدیسه مهم‌ترین حرکت اصلاحی را در این فرقه آغاز کرد؛ صومعه‌ای در آویلا تأسیس کرد (۱۵۶۲) و به کمک قدیس یوحنای صلیبی و دیگران فرقۀ سخت‌گیرانه‌تر راهبان و راهبگان پابرهنه (کارملی‌های پابرهنه) را پدید آورد.