کلاهبرداری

کُلاهبرداری

فریب‌دادنِ دیگران برای سودجویی و گرفتنِ مال آنان. کلاهبرداری تقریباً در تمام کشورها شایع است. به‌موجب قانون، کسانی که از راه حیله و روش‌های متقلبانه و یا تظاهر به داشتن اختیارات واهی و یا اختیارنمودنِ عنوان جعلی و امثال آن مردم را فریب دهند و از این طریق، وجوه یا اموال و یا اسناد و امثال آن را به‌دست آورند کلاهبردار محسوب می‌شوند. مادۀ یک قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری مصوبِ ۱۳۶۹ش مجمع تشخیص مصلحت نظام، مصادیق کلاهبرداری را بیان و مجازات آن را تعیین کرده است. کلاهبرداری ازجمله جرایمی است که جنبۀ عمومی داشته و غیر قابل گذشت است. به‌موجب این قانون، مجازات کلاهبردار حبس از یک‌سال تا هفت سال همراه با جزای نقدی معادل مال مورد کلاهبرداری و استرداد مال به صاحب آن است. در صورتی‌که شخص مرتکب، برخلاف واقع، عنوان یا سِمت مأموریت از طرف سازمان یا مؤسسات دولتی یا دیگر موارد را اختیار کند، به مجازات حبس از ۲ تا ۱۰ سال و جزای نقدی معادل اصل مال تحصیل‌شده و انفصال دائم از خدمات دولتی محکوم خواهد شد. درصورت وجود جهات مخفّف، مجازات مرتکب فقط تا حداقل مجازات حبس به شرح فوق و انفصال ابد از خدمات دولتی، تقلیل خواهد یافت، ولی به‌هیچ وجه کاهش اجرای مجازات امکان‌پذیر نیست.