کلروپلاست
کُلُروپلاسْت (chloroplast)
ساختار (اندامک[۱]) درون یاختۀ گیاهی، حاوی رنگیزه سبز کلروفیل. در اغلب یاخته‌های گیاهان سبزی که دربرابر نور قرار دارند، به تعداد فراوان یافت می‌شود. این اندامک معمولاً به‌شکل دیسک پهن و حاوی غشایی مضاعف است که استروما را، که بستری شبه‌ژله است، می‌پوشاند. درون استروما مجموعه‌ای از حفره‌های پر از مایع یا حبابچه‌هاست که فتوسنتز در آن صورت می‌گیرد. در این‌جا از آب و دی‌اکسید کربن گلوکز[۲] تشکیل و در فرآیند زندگی گیاه مصرف می‌شود. کلروفیل انرژی نورانی را جذب می‌کنند تا انرژی لازم برای تهیۀ گلوکز را تأمین کند. گلوکز ممکن است به نشاسته تبدیل و ذخیره شود. نشاسته در مراحل بعد برای تأمین انرژی لازم برای گیاه مجدداً به گلوکز تبدیل شود. تصور بر این است که کلروپلاست‌ها در ابتدا سیانوباکتری‌های آزاد[۳] (جلبک‌های سبزـ‌آبی[۴]) بوده‌اند که به یاخته‌های بزرگ‌تر غیرفتوسنتزی[۵] وارد شدند و با آن‌ها رابطۀ همزیستی[۶] برقرار کرد‌ند. کلروپلاست نیز مانند میتوکندری حاوی مقدار اندکی DNA است و از طریق تقسیم دوتایی[۷] تکثیر می‌شود. کلروپلاست نوعی پلاستید[۸] است.