کلوویس اول

کلوویس اول (۴۶۵ـ۵۱۱م)(Clovis I)

تابلوي مراسم عسل تعميد کلوويس اول

(همچنین مشهور به کلودووِک) شاه فرانک‌ها (۴۸۱ـ۵۱۱م)، از سلسلۀ مروونژیان. در ۱۵سالگی بر جای پدرش، شیلدریک اول، به‌تخت نشست و فرمانروای فرانک‌های سالیان (غربی) شد که ساکن فلاندر کنونی بودند. در ۴۸۶م پس از حمله به سیاگریوس، فرماندۀ نظامی پرقدرت گل‌های رومی، و شکست او در نزدیکی سُواسون، ناحیۀ شمال رود لوآر را به قلمرو خود منضم ساخت. سپس به‌قصد مداخله در نزاع دودمان‌های بورگونی عازم شرق شد، اما نتوانست بر بورگونی‌ها استیلا یابد. درپی پیروزی بر قوم آلِمانی که کنفدراسیونی از قبایل ژرمنی بود، در نزدیکی کلن، قلمروش را تا شرق رود راین گسترش داد و بخش اعظم متصرفات ویزیگوت‌ها در فرانسه را فتح کرد. تداوم قدرتش را مدیون شخصیت مقتدر خویش و سیاست اختلاف‌انداختن میان رقبا بود؛ در مواقع مقتضی نیز از هیچ قساوت و خیانتی ابا نداشت. در ۴۹۳م با کلوتیلدا، دختر شیلپریک دوم، شاه بورگونی، وصلت کرد. به‌روایتی کلوتیلد، که کاتولیک بود، با نفوذ فراوانی که بر همسرش داشت توانست در مقطعی حساس از نبرد تولبیاک(۴۹۶م) او را به مسیحیت بگرواند. صرف‌نظر از صحت یا سقم این مطلب کلوویس و ۳هزار تن از پیروانش در کریسمسِ ۴۹۶م در رنس تعمید یافته به آیین کاتولیک درآمدند. در ۵۰۷م علیه ویزیگوت‌ها اعلان جنگ کرد. در وویه پیروزی قاطعی نصیبش شد و بر بخش اعظم فرانسۀ کنونی سلطه یافت. حال دیگر بر ناحیه‌ای وسیع و اقوام متعدد فرمان می‌راند. آناستاسیوس، امپراتور روم شرقی، که کلوویس را وزنۀ تعادلی دربرابر تئودوریک کبیر، شاه ایتالیا، می‌دانست عنوان افتخاری «کنسول» را به او داد. کلوویس پایتختش را به پاریس انتقال داد و شالودۀ فرانسۀ کنونی را بنا نهاد. در ۵۱۱م به‌طور غیرمنتظره درگذشت و قلمروش بین چهار پسرش تقسیم شد.

 

---