کمیسیون اروپا
کمیسیون اروپا (European Commission)
هیئتی اجرایی؛ قوانینی را مطرح می‌کند که «شورای اتحادیۀ اروپا[۱]» و «پارلمان اروپا[۲]» درخصوص آن‌ها تصمیم می‌گیرند. این هیئت تصمیمات اتخاذشده در «اتحادیۀ اروپا[۳]» را اجرا می‌کند. در ۲۰۰۱ بیست عضو، یک تن برای هریک از کشورهای کوچک‌تر عضو اتحادیۀ اروپا و دو تن برای کشورهای بزرگ‌تر (آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، و اسپانیا)، ازجمله یک رئیس و دو نایب‌رئیس داشت. کمیسیون برای یک دورۀ پنج‌ساله برگزیده می‌شود و باید به تأیید پارلمان اروپا برسد و دربرابر آن نیز پاسخگو باشد. یک سازمان فرعی متشکل از مدیران کل و ادارات تخصصی، عمدتاً مستقر در بروکسل و لوکزامبورگ[۴]، به اعضای کمیسیون در انجام وظایفشان یاری می‌رساند. اعضای کمیسیون برگزیدۀ ژانویۀ ۱۹۹۵، به ریاست ژاک سانتر[۵]، پس از آن که به ضعفِ مدیریت، کلاهبرداری، و پارتی‌بازی متهم شدند، در مارس ۱۹۹۹ دسته‌جمعی استعفا کردند؛ زیرا پارلمان اروپا ممکن بود آنان را از مقامشان برکنار کند. رومانو پرودی[۶] از ایتالیا در مه ۱۹۹۹، با افزایش اختیارات، به ریاست کمیسیون منصوب شد. در ۲۳ ژانویۀ سال ۲۰۰۰ کمیسیونی جدید برگزیده شد که برای به روز کردن شیوه‌ها و روش‌های کاری اصلاحاتی گسترده در این نهاد پدید آورد. پیمان نیس[۷] (۲۰۰۰)، با توجه به افزایش کلی اعضای اتحادیۀ اروپا در دورۀ بعد، تصریح می‌کند که کمیسیون اروپا از دورۀ بعد (۲۰۰۵) از هر کشور یک عضو، و در مجموع حداکثر ۲۷ عضو، باید داشته باشد.