کنتو
کنتو cento
(به یونانی کنترون؛ به لاتینی کنتو؛ «چهلتکه» یا ملمّع[۱]) اثری ادبی، مرکب از قطعاتی از آثار دیگر. کنتو گونۀ ادبی متداول در روم باستان بود؛ به ویژه که چندین کنتو بر اساس انئید[۲] ویرژیل[۳] شکل گرفت؛ ازجمله کنتو نوپتیالیس[۴]، اثر دکسیموس ماگنوس اوسونیوس[۵] ـ گزارشی صریح از مراسم زفاف ـ و حملۀ کاپیتولوس[۶] به فساد و تجملیبودن صومعهها (1535).