کنستانتین هفتم
کُنْستانْتین هفتم (۹۰۵ـ۹۵۹م)(Constantine VII)
(ملقب به: کنستانتینوس پورخوروجنیتوس) امپراتور بیزانس (حک: ۹۱۲ـ۹۵۹). بیشتر به علم توجه داشت تا حکومتداری و زمام امور مملکت را به دیگران سپرده بود. نیابت سلطنت نخست مشترکاً برعهدۀ مادرش، زوئه[۱]، و سراسقف نیکُلاس[۲] بود که بر سر آن با یکدیگر اختلاف داشتند، تا اینکه رومانوس اول (رومانوس لکاپنوس)[۳] مقام امپراتوری را غصب کرد، اما کنستانتین سرانجام در ۹۴۴م قدرت را کاملاً بهدست گرفت. کتاب در آداب مملکتداری[۴] را برای کمک به پسرش، رومانوس، در ادارۀ امپراتوری نوشت.