کنکوردای ۱۸۰۱
کُنکورْدای ۱۸۰۱ (Concordat of 1801)
موافقت‌نامۀ بین ناپلئون بناپارت و پاپ پیوس هفتم[۱] برای برقراری دوباره کلیسای کاتولیک رومی در فرانسه. ناپلئون ابتکار عمل را در مذاکرات مربوط به این موافقت‌نامه در دست داشت، چون تشخیص داده بود آشتی دوباره با کلیسا منافع سیاسی دارد. این امر به تحکیم موضع او، پایان‌‌دادن به شورش سلطنت‌طلبان و روحانیان در غرب فرانسه، وحدت دوبارۀ کشیش‌ها، و کسب حمایت اکثریت بزرگی از کشاورزان کمک کرد. براساس شرایط آن، مذهب کاتولیک[۲] دین رسمی اغلب فرانسویان شد و دولت فرانسه، با رایزنی پاپ، اسقف‌های اعظم و اسقف‌ها را انتخاب می‌کرد. ناپلئون برای اجرای کنکوردا اصولی را در ۱۸۰۲ صادر کرد که آزادی‌های سنتی کلیسای فرانسه[۳] را دوباره برقرار ساخت، اما تسلط ناپلئون را بر فعالیت‌های آن افزایش داد. یک قرن بعد، ضدیت با روحانیان که در قضیۀ دریفوس[۴] تشدید شده بود، به وضع محدودیت‌های شدید بر کلیسا منجر شد و در ۱۹۰۵ کنکوردا لغو شد و کلیسا و دولت ازهم جدا شدند.