کنیاتا، جومو (۱۸۹۴ـ۱۹۷۸)

کِنْیاتا، جومو (۱۸۹۴ـ۱۹۷۸)(Kenyatta, Jomo)

کِنْياتا، جومو

(نام اصلی: کامائو نگنگی) سیاستمدار ملی‌گرای کنیایی و نخست‌وزیر این کشور از ۱۹۶۳. نخستین رئیس‌جمهور کنیا بود و از ۱۹۶۴ تا زمان مرگ در این مقام باقی ماند. از ۱۹۴۷ رئیس اتحادیۀ افریقایی کنیا بود، که از ۱۹۶۳ به کانو موسوم شد. برای بیرون‌آوردن کنیا از زیرسلطۀ بریتانیا تلاش‌های زیادی صورت داد. کنیاتا از اعضای گروه قومی کیکویو بود. پدرش مزرعه‌دار بود. در نزدیکی فورت هال زاده شد و در کلیسای مبلّغان اسکاتلندی پرورش یافت. کنیاتا بعدها به انجمن مرکزی کیکویو پیوست و بر آن شد که زمین‌های کیکویو را از دست ساکنان سفیدپوست آن خارج کند، سرانجام نیز رئیس این انجمن شد. بعدها چند سالی در بریتانیا زندگی کرد و در ۱۹۴۶ به کنیا بازگشت. سپس به ریاست اتحادیۀ افریقایی کنیا رسید. این انجمن از ۱۹۴۷ به‌بعد به‌جای انجمن مرکزی کیکویو، که فعالیتش ممنوع شده بود، فعالیت می‌کرد. در ۱۹۵۳ به‌سبب سازماندهیِ جنبش چریکی مائو مائو به هفت سال زندان محکوم شد. هرچند این همکاری اثبات نشد. در ۱۹۵۸ آزاد و به شمال کنیا تبعید شد، در ۱۹۶۱ اجازه یافت به کیکویولند بازگردد. در ۱۹۶۳ به نخست‌وزیری و از ۱۹۶۴ به ریاست جمهوری کنیای مستقل رسید. شعارهای او عبارت‌ بود از «آزادی و اتحاد» و «بیایید با هم به پیش برویم».

 

---