کهنوج، شهرستان
| کهنوج، شهرستان | |
|---|---|
| استان | کرمان |
| بخش | مرکزی، فاریاب، رودبار، و قلعه‌گنج |
| جمعیت | ۱۰۵,۲۰۷ نفر (۱۳۸۵ش) |
| موقعیت | جنوب شهرستان‌های جیرفت، عنبرآباد و بم، غرب استان سیستان و بلوچستان (شهرستان‌های ایرانشهر و نیکشهر)، شمال استان هرمزگان (شهرستان‌های جاسک و میناب) و شرق شهرستان‌های منوجان و استان هرمزگان (شهرستان‌های رودان و حاجی‌آباد) و جنوب شرق شهرستان بافت |
| نوع اقلیم | گرم و خشک |
| شهر ها و آبادی ها | رودبار یا میش‌پدوم، نهضت‌آباد، نخلستان، هور پاسفید، فاریاب، قلعه گنج، سرخ قلعۀ علیا، زِهکلوت، برج عباس‌آباد، و چاه دادخدا |
کَهْنوج، شهرستان
شهرستان نسبتاً پهناوری در جنوب کرمان، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش‌های فاریاب، رودبار، و قلعه‌گنج با مرکزیت اداری شهر کهنوج. این شهرستان از شمال به شهرستان‌های جیرفت، عنبرآباد و بم، از شرق به استان سیستان و بلوچستان (شهرستان‌های ایرانشهر و نیکشهر)، از جنوب به استان هرمزگان (شهرستان‌های جاسک و میناب) و از غرب به شهرستان‌های منوجان و استان هرمزگان (شهرستان‌های رودان و حاجی‌آباد) و از شمال غرب به شهرستان بافت محدود است. اراضی آن عمدتاً متشکل از جلگۀ همواری است که از شرق به هامون جزموریان منتهی می‌شود و جز در نواحی مرکزی و غربی، کوه مهم و عمده‌ای در آن وجود ندارد. کوه گروک (۱۵۵۱ متر) بلندترین کوه آن است و کوه گلاتوت از دیگر کوه‌های مهم آن محسوب می‌شود. بخش سفلای هلیل‌رود، که به هامون جزموریان می‌ریزد، این شهرستان را مشروب می‌سازد و خشک‌رودهای کلوت، ده‌کهان و گِشکِندَر نیز از مهم‌ترین زهاب‌های شهرستان مزبورند. اقلیم این شهرستان گرم و خشک است و جمعیت آن بالغ بر ۱۰۵,۲۰۷ نفر می‌شود (۱۳۸۵ش). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت است از رودبار یا میش‌پدوم، نهضت‌آباد، نخلستان، هور پاسفید، فاریاب، قلعه گنج، سرخ قلعۀ علیا، زِهکلوت، برج عباس‌آباد، و چاه دادخدا. راه جیرفت به بندر عباس و نیز راه جیرفت به ایرانشهر و راه‌های فرعی و روستایی دیگر، شبکۀ راه‌های زمینی شهرستان کهنوج را تشکیل می‌دهند. مردم شهرستان کهنوج عمدتاً به کشاورزی و دامداری مشغول‌اند.