کوردجو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
کوردجو
Correggio
زادروز ح۱۴۹۴م
درگذشت ۱۵۳۴م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نقاش
آثار معراج مریم عذرا (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، پرستش چوپانان، ژوپیتر و ایو (ح ۱۵۳۲م)، میلاد مسیح (درسدن)، عروسی قدیسه کاترین و ژوپیتر و آنتیوپه (لوور)، ودانائه (رم)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
عروسی قدیسه کاترین اثر کوردجو

کورِدْجو (ح ۱۴۹۴م ـ۱۵۳۴م)(Correggio)

(نام اصلی: آنتونیو آلِگری[۱]) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس متعالی[۲]. از شکوهِ کلاسیک[۳] هنرِ لئوناردو داوینچی[۴] و تیسین[۵] پیروی می‌کرد؛ لیکن تأکید بر حرکت و بازنمایی شکل‌های سیّال‌تر، و تضاد نور و سایه در آثارش ظهور شیوۀ باروک[۶]را بشارت می‌داد. اقامتگاه دایمی‌اش پارما[۷] بود، و در کلیسای جامع آن، نقاشی‌های خیره‌کننده‌ای را با ژرفانمایی‌های شکوهمند نقاشی کرد. اثر نظرگیر معراج مریم عذرا[۸] (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م) از آن جمله است. پرده‌های دینی‌اش، همچون صحنۀ شبانۀ پرستش چوپانان[۹] (ح ‌۱۵۲۷ـ۱۵۳۰م، نگارخانۀ نقاشی درسدن[۱۰])، و صحنه‌های اساطیری‌اش ازجمله ژوپیتر و ایو[۱۱] (ح ۱۵۳۲م، مجموعۀ والاس، لندن[۱۲]) در قرن ۱۸م ستایش بسیاری را برانگیخت. کوردجوی جوان در کارگاه بیانکی فرّاری[۱۳] در مودنا[۱۴]، و در مانتوا[۱۵] نزد مانتنیا[۱۶] هنر آموخت؛ با این حال بیشتر مجذوب استادی لئوناردو بود، و تأثیر او در سایه‌روشن‌کاری‌های تدریجی و دقیقش مشهود است. بیشتر اوقاتش را در پارما و شهر زادگاهش گذراند، لیکن نقل است که از رُم نیز دیدن کرد، و از دیوارنگاره‌های بزرگ میکلانژ و رافائل[۱۷] تأثیر گرفت، و با توان و جسارتی آشکار، به اجرای مجموعه دیوارنگاره‌های پارما پرداخت. دیوارنگاره‌های کامرا دی سان پائولو[۱۸] (تالار مادر روحانی) در صومعۀ قدّیس لودوویکو[۱۹] (۱۵۱۸م) نخستینِ آن‌ها بود؛ لیکن معراج مسیح[۲۰] برای سقف‌ گنبدی سان جووانّی[۲۱] (۱۵۲۰ـ۱۵۲۳م) و معراج مریم عذرا برای کلیسای جامع پارما (۱۵۲۶ـ۱۵۳۰م)، که کمال ستایش تیسین را برانگیخت، اوج قدرت کوردجو را بازمی‌تابند. گروه‌بندی‌های نمایشیِ ‌جسورانه‌اش که کثیری پیکره را دربرمی‌گیرند، بشارتی است بر شیوۀ باروک در تزیین کلیسا. در نقاشی رنگ‌وروغن، اسلوبی عالی را تکامل بخشید، که برخی از نمونه‌های گزیدۀ آن عبارت‌اند از میلاد مسیح[۲۲] (درسدن)، عروسی قدیسه کاترین[۲۳] و ژوپیتر و آنتیوپه[۲۴] (لوور[۲۵])، ودانائه[۲۶] (رم). در درونمایه‌های غیردینی‌اش نوعی جاذبۀ جسمانی، و حجم‌نمایی ملایم مشهود است، که جنبۀ دیگری از نبوغ او، و الگویی برای هنرمندانِ ضد نهضت اصلاح دین[۲۷] بود.

 


  1. Antonio Allegri
  2. High Renaissance
  3. classical
  4. Leonardo da Vinci
  5. Titian
  6. baroque
  7. Parma
  8. Assumption of the Virgin
  9. Adoration of the Shepherds
  10. Gemäldegalerie, Dresden
  11. Jupiter and Io
  12. Wallace Collection, London
  13. Bianchi Ferrari
  14. Modena
  15. Mantua
  16. Mantegna
  17. Raphael
  18. Camera di San Paolo
  19. St Lodovico
  20. Assumption of Christ
  21. San Giovanni
  22. Nativity
  23. The Marriage of St Catherine
  24. Jupiter and Antiope
  25. Louvre
  26. Danaë
  27. Counter-Reformation