کورنت
کورَنْت (Corinth)
(یا: کورینت؛ به یونانی کورینتوس[۱]، به عربی قُرَنْت) بندری یونانی. بر روی تنگۀ کورنت است که پلوپونز[۲] را به خاک اصلی شبه‌جزیرۀ یونان متصل میکند. آبراه ۷کیلومتری کورنت، که در ۱۸۹۳ گشایش یافت، این تنگۀ صخره‌ای را به دو بخش تقسیم میکند. مرکز تجارت تنباکو و میوههای بومی است. محل دولت ـ شهر باستانی کورنت در ۷کیلومتری جنوب غربی بندر واقع شده است. کورنت قدیم را دوری‌ها[۳] به رهبری آلِتِس[۴]، نخستین پادشاه کورنت، در حدود ۱۰۰۰ـ ۹۰۰پ‌م بنا نهادند. در پایان قرن ۶پ‌م، کورنت به اتحادیۀ پلوپونزی به رهبری دولت ـ شهر اسپارت[۵] پیوست؛ و نقش مهمی در جنگ‌های ایران و یونان ایفا کرد. در ۱۴۶پ‌م، رومیان آن را ویران کردند. یولیوس سِزار[۶] در ۴۴پ‌م بار دیگر آن را به‌عنوان یکی از مستعمرات روم احیا و به مرکز استان رومی آخایا[۷] تبدیل کرد. پولُس قدیس[۸] در ۵۱م از کورنت دیدار کرد و دو رسالۀ خود را خطاب به کلیساهای آن‌جا نوشته است. کورنت پس از آن‌که چندبار دست به دست گشت، در ۱۸۲۲ بخشی از یونان مستقل شد. از آثار باستانی کورنت خرابه‌های معبد آپولون[۹] (۵۵۰پ‌م) است. اهمیت کورنت به‌سبب موقعیت استراتژیک آن بر روی تنگهای نزدیک بنادر لخایوم[۱۰]، بندر غربی خلیج کورنت، و بندری برای تجارت با ایتالیا و سیسیل؛ و کِنْخِرئای[۱۱]، بندر شرقی در خلیج سارونیک[۱۲]، و بندری برای کشورهای شرق مدیترانه بود. فاصلۀ دو بندر فقط ۷ کیلومتر بود، و گرچه پِریاندِر[۱۳] در قرن ۵پ‌م و رومیان در قرن یک م تلاش کردند ارتباط حمل و نقل و بار را بهبود بخشند، ولی آبراه تا قرن ۱۹ ساخته نشده بود.