خانلری، زهرا (تهران ۱۲۹۴ـ همان جا ۱۳۶۹ش)
زهرا خانلری (تهران ۱۲۹۴ـ همان‌جا ۱۳۶۹ش)
| زهرا خانلری زهرا کیا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۴ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۶۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری رشتۀ زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | محقق ادبیات و مترجم |
| آثار | راهنمای ادبیات فارسی (۱۳۴۱ش)، فرهنگ ادبیات فارسی (۱۳۴۸ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| خویشاوندان سرشناس | پرویز خانلری (همسر)؛ شیخ فضل‌الله نوری (پدربزرگ) |
(نام پیشین: زهرا کیا) محقق ادبیات و مترجم. نخستین زن ایرانی است که از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت. جز تدریس در دانشگاه تهران و تالیف و پژوهش در حوزۀ ادبیات و متون درسی، در مبارزه‌های اجتماعی زنان نیز فعال بود و با همسرش، پرویز ناتل خانلری، در نشر مجلۀ ادبی سخن همکاری داشت. پدرش میرزا هادی کیانوری و پدربزرگش شیخ فضل‌الله نوری بوده است.
زهرا خانلری در سال‌های جوانی دو داستان به نام‌های پروین و پرویز (۱۳۱۲ش) و ژاله (۱۳۱۵ش) نوشت. اما سپس به ترجمه و تحقیق‌های ادبی روی آورد. در دهۀ ۱۳۵۰ش با ترجمۀ چند رمان از میگل آنخل آستوریاس، ازجمله آقای رئیس‌جمهور (۱۳۴۸ش)، ایرانیان را با ادبیات امریکایی آشنا کرد. در دهۀ ۱۳۴۰ش، برای مطالعه در زمینۀ تدوین کتب درسی به اروپا سفر کرد و در بازگشت، تغییرات گسترده‌ای در متون درسیِ ابتدایی داد و آثاری چون راهنمای ادبیات فارسی (۱۳۴۱ش) و فرهنگ ادبیات فارسی (۱۳۴۸ش) را تألیف کرد. آخرین اثر منتشر شده‌اش فرهنگ ادبیات جهان (۱۳۷۵ش) نام دارد.