کیرشهوف، گوستاو (۱۸۲۴ـ۱۸۸۷)
کیرْشْهوف، گوسْتاو (۱۸۲۴ـ۱۸۸۷)(Kirchhoff, Gustav)
فیزیک‌دان آلمانی. در دهۀ ۱۸۵۰، با همکاری روبرت بونزِن[۱] تحلیل طیف‌شناختی[۲] را بنیان گذاشت. آن‌ها نشان دادند که هرگاه عنصری تا حد التهاب گرم شود، طیف خاصی را به‌صورت تابش گسیل می‌کند. کیرشهوف در کونیگسبرگ[۳]، کالینینگراد[۴] فعلی، زاده شد و در همان‌جا درس خواند. در ۱۸۵۰، در دانشگاه برسلاو[۵] به مقام استادی رسید و سال بعد، بونزن[۶] در این دانشگاه به او ملحق شد. در ۱۸۵۲، بونزن به دانشگاه هایدلبرگ[۷] منتقل شد. کیرشهوف در ۱۸۵۴، به هایدلبرگ رفت و در ۱۸۷۵، به دانشگاه برلین منتقل شد. او در ۱۸۴۵ و ۱۸۴۶، به قانون‌هایی دست‌یافت که به قانون‌های کیرشهوف[۸] معروف‌اند. با این قانون‌ها، جریان و پتانسیل الکتریکی در هر نقطه از شبکه به‌دست می‌آید. کیرشهوف در ادامۀ تحقیقاتش نشان داد که پتانسیل الکتروستاتیکی[۹] فرقی با ولتاژ ندارد و بدین‌ترتیب، وحدت الکتریستۀ ساکن و جاری را تبیین کرد. کیرشهوف با مشاهدۀ خطوط تاریک طیف خورشید، که نخستین‌بار ژوزف فرانهوفر[۱۰] فیزیک‌دان آلمانی آن‌ها را کشف کرده بود، به این نتیجه رسید که خطوط فرانهوفر براثر جذب نور در سدیم و دیگر عناصر موجود در جوّ خورشید پدید می‌آیند. در ۱۸۵۹، قانونی را عرضه کرد که بنابرآن، نسبت توان گسیل به توان جذب برای همۀ اجسام مادی در دمای معیّن و طول موج تابشی معیّن ثابت است. سپس، در ۱۸۶۲ به مفهوم جسم سیاه[۱۱] کامل دست‌یافت. جسم سیاه جسمی است که تابش همۀ طول موج‌ها را جذب و گسیل می‌کند.