کیوپیت، دان (۱۹۳۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کیوپیت، دان (۱۹۳۴)(Cupitt, Don)

کيوپيت، دان

مدرس دانشگاه و متکلم انگلیسی. کشیش انگلیکان[۱] و متکلمی با شهرت جهانی که در بریتانیا با برنامه‌های تلویزیونی‌اش شهرۀ خاص و عام شده است. او که از پیشگامان رویکرد ناواقع‌گرایانه به الهیات[۲] است، در اواخر دهۀ ۱۹۹۰ کندوکاو در پیامدهای پسامدرنیّت[۳] برای دین و اخلاق را آغاز کرد. او نخست در نیمه‌های دهۀ ۸۰ با مجموعۀ تلویزیونی دریای ایمان[۴]، که یک شبکۀ مذهبی تندرو نیز به‌همین نام پدید آورد، نظر مردم را به‌خود جلب کرد. توفیق مجموعۀ تلویزیونی او نشان داد که چه مهارتی در انتقال مفاهیم دینی به عامه مردم به زبان آنان دارد. کیوپیت در اولدام[۵] به‌دنیا آمد، در کیمبریج درس خواند و در ۱۹۵۹ کشیشی انگلیکان شد. مراتب ترقی را در دانشگاه پیمود و در ۱۹۶۲ بر مسند معاونت «وستکات هاوس[۶]» کیمبریج تکیه زد و در ۱۹۶۶ـ۱۹۹۱ رئیس کالج امانوئل[۷] بود. در ۱۹۹۶ به عضویت مادام‌العمر این کالج درآمد و از ۱۹۶۶ همان‌جا فلسفۀ دین[۸] تدریس کرد. کیوپیت در کنار تدریس آثاری بسیار در زمینه‌های کلامی قلم زده و با پاره‌ای از آرای تندترش واکنش‌های شدیدی برانگیخته است. شاید چشمگیرترین نمونۀ آن واکنش‌هایی بود که کتاب دریای ایمان (۱۹۸۴) او پدید آورد (ترجمۀ فارسی، ۱۳۷۶ش). از میان دیگر آثار او می‌توان از مسیح و غیبت خدا[۹] (۱۹۷۱)، مگس لنگ‌دراز[۱۰] (۱۹۸۷)، حال حاضر[۱۱] (۱۹۹۲)، عرفان پسامدرن[۱۲] (۱۹۹۷) و مکاشفۀ وجود[۱۳] (۱۹۹۸) نام برد. تفکر تند کیوپیت از اوایل دهۀ ۸۰ در دو کتاب او به‌نام‌های ترک‌خدا[۱۴] (۱۹۸۰) و جهان آینده[۱۵] (۱۹۸۲) آغاز شد. در این آثار او فهم تازه‌ای را از مسیحیت[۱۶] مطرح کرد. او نوشت که خدا وجود خارجی ندارد؛ بخشی از واقعیت انسانی[۱۷] ماست و قالب شخصیت‌یافتۀ ارزش‌های دینی[۱۸] آرمانی ما. پس برای رسیدن به این فهم تازه از خدا مسیحیتی جدید لازم است: مسیحیت بودایی[۱۹]. هدف این مسیحیت جدید از یک‌سو کمک به رشد فردی و از‌ سوی دیگر عمل‌کردن به‌منزلۀ وسیله‌ای جمعی برای ایجاد تغییرات اجتماعی مثبت بود. آرای اولیۀ کیوپیت رفته‌رفته در آثار کلامی‌اش تکامل یافت؛ اما تغییر اساسی نکرد. تفکر کلامی او همواره با فلسفه نسبت داشت و نقش بنیادین فلسفه در این الهیات جدید به‌روشنی در اثری دیگر از او به نام فلسفۀ واپسین[۲۰] (۱۹۹۵) دیده می‌شود. کیوپیت در کتاب‌هایش بسیار به فریدریش نیچه[۲۱] و سورن کی‌یرکگور[۲۲] اشاره و استناد می‌کند و آثاری هم دربارۀ فیلسوفان معاصر مانند ژاک دریدا[۲۳]، ژاک لاکان[۲۴]، و ژان فوکو[۲۵] به رشتۀ تحریر درآورده است.

 


  1. Anglican priest
  2. theology
  3. postmodernism
  4. Sea of Faith
  5. Oldham
  6. Westcott House
  7. Emmanuel College
  8. philosophy of riligion
  9. Christ and the Hiddenness of God
  10. The Long-Legged Fly
  11. The Time Being
  12. Mysticism after Modernity
  13. The Revelation of Being
  14. Taking Leave of God
  15. The World to Come
  16. Christianity
  17. human reality
  18. religions values
  19. Christian Buddhism
  20. The Last Philosophy
  21. Friedrich Nietzche
  22. Soren Kierkegaard
  23. Jacques Derrida
  24. Jacques Lacan
  25. Jean Foucault