کی مرام، منوچهر (تهران ۱۳۰۶ـ۱۳۸۲ش)
منوچهر کیمرام (تهران ۱۳۰۶ـ پاریس ۱۳۸۲ش)
منوچهر کیمرام | |
---|---|
زادروز |
تهران ۱۳۰۶ش |
درگذشت | پاریس ۱۳۸۲ش |
ملیت | ایرانی |
تحصیلات و محل تحصیل | دامپزشکی |
شغل و تخصص اصلی | فیلمنامهنویس و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامه |
شغل و تخصص های دیگر | بازیگر تئاتر |
آثار | نعمت نفتی (فیلمنامه- ۱۳۵۲)، کلاه نمدی (۱۳۴۵)، داش احمد (۱۳۴۶)، ببر مازندران (۱۳۴۷) |
گروه مقاله | تئاتر |
فیلمنامهنویس، بازیگر تئاتر، و نویسندۀ مطبوعات و نمایشنامههای رادیویی ایران. از شاگردان عبدالحسین نوشین بود. در سالهای ۱۳۲۶ و ۱۳۲۷ش در تئاتر فردوسی عضو گروه نمایشی بود، و در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ش از بازیگران فعال تئاتر سعدی برشمرده میشد و در نمایشنامههای مونتسرا و سرگذشت، به کارگردانی نوشین به ایفای نقش پرداخت.
کیمرام فارغالتحصیل رشتۀ دامپزشکی بود، و مدتی نیز ریاست سرمسازی حصارک و ریاست سازمان گوشت را برعهده داشت. از ۱۳۲۵ش با اسامی مستعار شادی و پروین برای مطبوعات داستان کوتاه نوشت، و از ۱۳۳۵ش فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلمنامۀ مرجان آغاز کرد. منوچهر کیمرام در ۱۳۷۴ش خاطرات سیاسی، اجتماعی و فرهنگیاش را با نام رفقای بالا منتشر کرد. او در پاریس بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت.
از فیلمنامههای اوست: کلاه نمدی (۱۳۴۵)، داش احمد (۱۳۴۶)، ببر مازندران (۱۳۴۷)، قهوهخانۀ قنبر (۱۳۴۸)، شهر هرت (۱۳۴۹)، آقا مهدی کلهپز (۱۳۵۲)، و نعمت نفتی (۱۳۵۲).