گارد سرخ

گارد سرخ (Red Guard)

گروه دانش‌آموزان و دانشجویان مبارز، که بازوبندهای سرخ می‌بستند و نیروی ضربت انقلاب فرهنگی چین از ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ به‌‌شمار می‌رفتند. پس از آن که گاردهای سرخ بسیاری از مسئولان حزبی را کشتند و کشور را در کام هرج‌‌و‌مرج فرو بردند، مائوتسه تونگ، رهبر چین، آن‌ها را غیرقانونی اعلام و سرکوب کرد. این اصطلاح اغلب به شبه‌نظامیان کشورهای کمونیست اطلاق شده است. نخستین واحدهایی که به گارد سرخ شهرت یافتند کارگران مسلح در انقلاب روسیه در ۱۹۱۷ بودند. گاردهای سرخ چین را مائو برای مبارزه با به‌اصطلاح عناصر «تجدید‌نظر‌طلب» در درون حزب کمونیست تشکیل داد که با او مخالفت می‌کردند. در ۱۹۶۶ گاردهای سرخ به تظاهرات گسترده در پکن پرداختند و شمارشان به حدود ۱۱میلیون نفر رسید. فعالیت‌های آنان بیش از پیش به خشونت گرایید که از جمله پیگرد و آزار و قتل هر کسی بود که بورژوا تلقی می‌شد. درگیری‌های درونی گاردهای سرخ و اختلال روز‌افزون اوضاع اقتصادی، مائو و ارتش رهایی‌بخش خلق را وادشت تا در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ گاردهای سرخ را سرکوب کنند.