گالبا، سرویوس (۵پ م ـ۶۹م)

گالْبا، سِرْویوس (۵پ‌م ـ۶۹م)(Galba, Servius)

گالْبا، سِرْويوس

امپراتور روم. در ۶۸‌ـ‌۶۹م، که به «سال چهار امپراتور» شهرت یافت، چندماه زمامدار قدرت در روم بود، و پس از او سه تن دیگر در همان سال به قدرت رسیدند. گالبا در ۲۰م پرایتور و در ۳۳م کنسول شد. دورۀ نظامیگری و اداری درخشانی داشت، و فرمانده سپاه روم در گُل، آلمان، افریقا، و اسپانیا بود. در دوران بازنشستگی‌اش در ۶۱م، امپراتور نِرون، او را «مردی مطمئن» تشخیص داد و به فرمانداری ناحیۀ هیسپانیا تاراکونِن‌سیس، در شمال شرقی اسپانیا، منصوب کرد. گالبا ۷۳ساله بود که یولیوس ویندِکس در گُل در ۶۸م برضد نرون شورش کرد و از گالبا خواست فرماندهی مبارزه برضد نرون را برعهده گیرد. به‌رغم شکست ویندکس از لژیون‌های راین در بزانسون (وِسونتیو)، گالبا به سمت رم پیشروی کرد. پس از آن‌که گارد امپراتوری گالبا را امپراتور خواند، نرون وحشت‌زده خودکشی کرد؛ و رسماً گالبا را به امپراتوری برگزیدند. در اکتبر ۶۸ به رم رسید، اما سخت‌گیری و محافظه‌کاری‌اش میان او و گارد امپراتوری و مردم فاصله انداخت و مارکوس سالویوس اوتو او را به‌قتل رساند و خود در ژانویۀ ۶۹م جانشین گالبا شد. تاکیتوس شخصیت گالبا را چنین توصیف کرده است «به اعتقاد همگان امپراتوری ارزشمند بود مشروط به آن‌که هرگز امپراتور نمی‌شد»؛ او آخرین نمایندۀ اشراف جمهوری‌خواه بود که به امپراتوری رسید.

 

---