گالینسکی، هاینتس (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)

گالینْسْکی، هایْنْتْس (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)(Galinski, Heinz)

رهبر اجتماع یهودیان آلمانی، از بازماندگان اردوگاه‌های کار اجباری آوشویتس و بوخنوالد. پس از جنگ کمک کرد که اجتماعی پرقدرت از یهودیان درآلمان از نو شکل گیرد و از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲ رئیس شورای مرکزی یهودیان آلمانی بود. زندگی خود را وقف حفظ خاطرۀ هولوکاست (قتل‌ عام یهودیان) کرد تا از این طریق شکل‌گیری نئونازیسم را هشدار دهد. گالینسکی در مارینبورگ لهستان زاده شد. جوانی وی مصادف بود با آغاز شکل‌گیری نازیسم در برلین. زمانی که نازی‌ها قدرت را به‌دست گرفتند، وی را ابتدا در آوشویتس و سپس در بوخنوالد زندانی کردند. والدین و همسر اولش را در دورۀ قتل‌ عام یهودیان کشتند. اما گالینسکی زنده ماند و عاقبت به برگن ـ بِلزن فرستاده شد. ارتشِ بریتانیا وی را در ۱۹۴۵ آزاد کرد. اگرچه بسیاری از دوستان بازماندۀ او از آلمان به کشورهای دیگر اروپای غربی یا اسرائیل رفتند و زندگی جدیدی را آغاز کردند، گالینسکی در آلمان ماند تا به بازسازی اجتماع یهودیان، که نازی‌ها نابودش کرده بودند، کمک کند. انرژی بی‌نظیر و شور وافرش به از خودگذشتگی وی را به یکی از رهبران شکست‌ناپذیر یهودیان آلمان بدل ساخت. گالینسکی در این راه از روش‌هایی ساده و سرراست بهره می‌برد. در برلین غربی سرکردۀ اجتماع یهودی کوچکی شد (۱۹۴۹). روحیه‌اش به‌شدت از تجربۀ دوران نازیسم صدمه دیده بود. با تأسیس خانۀ سالمندان و آموزش خاخام‌ها و تک‌خوانهای یهودی، رهبریتی معنوی یافت و روح تازه‌ای در کالبد یهودیان دمید و عزّت نفس را به آنان بازگرداند. این موفقیت‌ها پیروان وی را بیشتر کرد و شهرت جهانی برایش به ارمغان آورد. گالینسکی از مخالفانِ بی‌باک شکل‌گیری نئونازیسم و احیای فاشیسم و مخالف هر نوع افراط‌‌گرایی بود. در ۱۹۷۵ از حادثۀ بمب‌گذاری چپ‌های افراطی ارتش سرخ جان به‌در ‌برد. با رژیم صهیونیستی روابطِ همیشه خوبی نداشت، زیرا برخی از صهیونیست‌ها، آلمان را کشور مناسبی برای یهودیان نمی‌دانستند. پیش از مرگش، در ۱۹۹۲ شاهد احداث بنای یادبود ملی در وانزه ویلا در برلین بود، جایی که رهبران نازی ۵۰‌ سال پیش از آن یهودیان را قلع و قمع کرده بودند. گالینسکی امید داشت که این بنای یادبود موجب شود که جوانان آلمانی ترس و وحشتی را به‌یاد آورند که آلمانی‌ها در دوره‌ای ایجاد کرده بودند.

 

---