گانیمید (اخترشناسی)
گانیمید (اخترشناسی)(Ganymede)
در اخترشناسی، بزرگ‌ترین قمر[۱] سیارۀ[۲] مشتری[۳]. در فاصلۀ ۱.۱میلیون کیلومتری آن قرار دارد و هر ۷.۲ روز یک‌بار به دور سیاره مدارپیمایی می‌کند. گانیمید با ۵,۲۶۰ کیلومتر قطر بزرگ‌تر از سیارۀ عُطارِد[۴] و بزرگ‌ترین قمر منظومۀ خورشیدی[۵] است. سطح این قمر آمیزه‌ای از زمین‌های شیاردار و دهانه‌های آتش‌نشانی است. در ۱۹۹۴، اکسیژن مولکولی را در سطح گانیمید شناسایی کردند. در ۱۹۹۶، کاوشگر فضایی گالیله[۶]، میدانی مغناطیسی را در اطراف گانیمید آشکارسازی کرد؛ این بدان معنی است که این قمر احتمالاً هسته‌ای مذاب دارد. گالیله از فاصلۀ ۷,۴۴۸کیلومتری از گانیمید عکس‌برداری کرد. تصاویر به‌دست‌آمده، هفده برابر شفاف‌تر از عکس‌هایی بودند که ویجر[۷] ۲ امریکا، در ۱۹۷۹ از این قمر برداشته بود. شیارهای سطحی آن احتمالاً نتیجۀ نیروهایی مشابه عوامل کوه‌زایی در زمین است. گالیله عناصر کربن[۸] و نیتروژن را هم در سطح گانیمید آشکارسازی کرد. به همین علت، برخی از دانشمندان بر این باورند که روزگاری نشانه‌ای از حیات در گانیمید وجود داشته است.