گردشگری اخلاقی

گردشگری اخلاقی (ethical tourism)

رهیافتی به گردشگری که درصدد است منافع ساکنان محلی را از محل توسعۀ گردشگری و فعالیت‌های آن تضمین کند. اگرچه تعداد گردشگرانی که از کشورهای در حال توسعه دیدار می‌کنند افزایش شتابانی پیدا کرده است، اما این کشورها همیشه هم از این رهگذر منافع اقتصادی به‌دست نمی‌آورند. مثلاً، وقتی که شرکت‌های بزرگ بین‌المللی خودشان استراحتگاه‌ها و تفریحگاه‌های گردشگری می‌سازند و آن‌ها را اداره می‌کنند، معمولاً درصد بالایی از درآمد این مکان‌ها از کشور خارج می‌شود و اقتصاد محلی از این بابت زیان می‌بیند. گردشگری اخلاقی درپی ارتقای این نگرش است که بومیان و مردم محلی خودشان مالک این مکان‌ها باشند یا در توسعۀ گردشگری مشارکت کنند نه این که صرفاً نیروی کار ارزان فراهم آورند. این رهیافت متضمن تحریم کشورهایی است که حکومتشان از لحاظ سیاسی ماهیتی سرکوب‌گرانه دارند.