گروه هفت
گروه هفت (Group of Seven)
(یا: هفت کشور بزرگ صنعتی) گروهی متشکل از هفت کشور صنعتی پیشتاز جهان شامل امریکا، ژاپن، آلمان، فرانسه، انگلستان، ایتالیا و کانادا. این گروه با پیوستن روسیه به آن امروزه گروه هشت نامیده می‌شود. این کشورها بیش از یک‌سوم محصول ناخالص داخلی جهان را تولید می‌کنند. از ۱۹۷۵ رؤسای دولت‌های این کشورها هرساله یک‌بار برای بحث در مسائل اقتصادی و سیاسی گرد هم می‌آیند. در نشست سالانۀ این سران، رئیس کمیسیون اروپا، و از ۱۹۹۱ به‌دنبال پایان جنگ سرد، رئیس‌جمهور روسیه نیز شرکت می‌کنند. این گروه در دهۀ ۱۹۷۰، به درخواست ژیسکاردستن، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، و درپی بروز بحران نفتی و با هدف هماهنگ‌سازی مدیریت بین‌المللی نرخ‌های ارز، درپی فروپاشی نظام نرخ‌های ثابت برِتون وودز[۱]، شکل گرفت و اولین جلسه آن در ۱۹۷۵ در فرانسه برگزار شد. اما، بعدها مداخلات این گروه در میانۀ دهۀ ۱۹۸۰ را علت سقوط بازار سهام در ۱۹۸۷ دانستند، و نشست سالانۀ سران آن بیش از پیش، به جای تدوین سیاست‌ها، به عرصه‌ای برای بحث دربارۀ مسائل مهم تبدیل شد. وزرای اقتصاد و رؤسای بانک‌های مرکزی کشورهای عضو گروه هفت هر سال چهار نوبت جلسه دارند. رهبران گروه هفت، در نشست ژوئن ۱۹۹۹ خود، که با حضور روسیه در کلن آلمان برگزار شد، پذیرفتند که دربارۀ تغییر جدول بازپرداخت بدهی‌های روسیه به بحث بپردازند. در این نشست همچنین دربارۀ طرحی برای کاهش بدهی فقیرترین کشورها تا بیش از نصف مبلغ آن توافق شد که اعتبار لازم برای آن تا حدودی باید از فروش طلای صندوق بین المللی پول[۲] تأمین می‌شد. این طرح سبب کاسته‌شدن ۷۰میلیارد دلار یا ۴۳میلیارد پوند از بار بدهی‌ها می‌شد. اعتراضاتی که همزمان با این نشست صورت گرفت سبب قطع فعالیت مراکز مالی در سراسر جهان شد. در مرکز اقتصادی لندن شورش‌هایی برپا شد که ۲میلیون پوند (۳میلیون دلار) خسارت دربر داشت. وزرای اقتصاد و رؤسای بانک‌های مرکزی کشورهای گروه هفت در سال ۲۰۰۰، برای جلسات بهار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی در واشینگتن گرد آمدند. آنان با وجود سقوط قیمت سهام، که به‌تازگی در بازارهای سهام ایالات متحده رخ داده بود، وضعیت اقتصادی جهان را امیدبخش ارزیابی کردند. هزاران تن از اعتراض‌کنندگان به روند جهانی‌سازی این‌بار با سرکوب شدید نیروهای پلیس و باران سنگین ناکام ماندند؛ آنان برای تکرار اعتراضاتی که در ۱۹۹۹ همزمان با نشست سازمان تجارت جهانی[۳] در سیاتل برگزار شده بود، در واشینگتن گردآمده بودند. در آوریل ۲۰۰۱، گروه هفت وعده داد که ۷میلیارد پوند را به تحقیق و تولید داروهای ارزان‌قیمت و بهبود وضع بهداشت در فقیرترین کشورهای جهان اختصاص دهد. مبلغ قطعی بستگی به موافقت شرکت‌های داروسازی برای کاستن از قیمت تولیدات خود و افزایش تحقیقات دربارۀ ایدز، مالاریا، و سل داشت. در سپتامبر ۱۹۹۹ گروهی متشکل از ۲۰ کشور صنعتی جهان به نام گروه بیست تأسیس شد که علاوه‌بر اعضای گروه هشت دیگر اعضای آن عبارت‌اند از آرژانتین، استرالیا، برزیل، چین، هند، اندونزی، مکزیک، عربستان سعودی، افریقای جنوبی، ترکیه و کره جنوبی. عضو بیستم نیز اتحادیه اروپا است.