گریو

گِریو

استوانۀ ساقۀ گنبد. از لحاظ لغوی با «گریب» و «گریبان» هم‌ریشه، و به‌معنای گردنِ گنبد است. گِریو حجم بیرونی گنبد را مرتفع‌تر می‌سازد و از بیرون جلوۀ بهتری به آن می‌بخشد. گاهی نورگیریِ فضای گنبدخانه از گریوِ گنبد صورت می‌گیرد؛ نیز از لحاظ بصری، اتصال ظریف‌تر و خوش تناسب‌تر حجم گنبد با قاعده را ممکن می‌سازد. گاه گریو علاوه‌بر بیرون، در فضای داخلی گنبدخانه نیز، در زیر گنبد دیده می‌شود؛ گاه نیز فقط ظهور بیرونی دارد.