گریوز، رابرت جیمز (۱۷۹۶ـ۱۸۵۳)
گِرِیْوْْز، رابِرت جِیمز (۱۷۹۶ـ۱۸۵۳)(Graves, Robert James)
پزشک ایرلندی و مؤسس دانشکدۀ تشخیص پزشکی ایرلند. عقیده داشت معاینۀ بالینی مهم‌ترین عامل در تشخیص بیماری‌هاست. بیماری گریوز[۱] نوعی بیماری است که اولین‌بار آن را در ۱۸۳۵ توصیف کرد. این بیماری ناشی از بزرگی و پرکاری تیروئید است. گریوز در دوبلین[۲] زاده شد. در ۱۸۱۸، از دانشگاه دوبلین[۳] فارغ‌التحصیل شد و برای ادامۀ تحصیل به ادینبورگ[۴]، لندن، گوتینگن[۵]، و برلین رفت. در ۱۸۲۱، به دوبلین برگشت و در بیمارستان میت[۶] به طبابت پرداخت. تغییراتی که او در این بیمارستان ایجاد کرد، به تشخیص بیماری‌ها محدود نمی‌شد. او درس‌ها را به زبان انگلیسی عرضه می‌کرد، نه به زبان لاتینی. همچنین، عقیده داشت بیماران تب‌دار باید به مصرف غذا و مایعات ادامه دهند. هر دو کار او برخلاف روش رایج آن زمان بود. همچنین، برای اولین‌بار شمارش تعداد نبض را براساس زمان رواج داد. کتاب مهمی نیز با نام درس‌های بالینی در حرفۀ پزشکی[۷] (۱۸۴۳) تألیف کرد. گریوز دانشکدۀ پزشکی خیابان پارک[۸] را نیز تأسیس کرد.