گلادکوف، فیودور (۱۸۸۳ـ۱۹۵۸)
گلادْکوف، فیودور (۱۸۸۳ـ۱۹۵۸)(Gladkov, Feyodor)
نویسندۀ روسی. به جنبش رئالیسم سوسیالیستی معتقد بود و رمانهایش را با این مضمون مینوشت. شهرتش مرهون سیمان[۱] (۱۹۲۵)، نخستین رمان پس از انقلاب است و صنعتیسازی روسیه را تجسم میبخشد. این رمان بهرغم ناپختگی، به دو لحاظ مهم بر گرایشهای بعدی ادبیات روسی پیشی گرفت. مضمونش، که بازسازی است، درپی درخواست رسمی ۱۹۲۸ برای «رمانهای برنامۀ پنجساله»، در آثار داستانی شوروی متداول شد؛ و قهرمان سازنده و راه گشایش، که با اعتماد به نفس بر بیتفاوتی و نومیدی غلبه میکند، سرمشق قهرمانان واقعگرایی شوروی شد. از آثار مهم دیگر گلادکوف کتاب خاطرات شخصیاش، داستان کودکی[۲] (۱۹۴۹)، است که در ۱۹۵۰ جایزۀ استالین[۳] به آن تعلق گرفت. به مدت سه سال دبیر انستیتو ادبیات ماکسیم گورکی[۴] بود.