گلشنی بردعی، ابراهیم (بردعه ۸۳۰ـ استانبول ۹۴۰ق)
گلشنی بَردَعی، ابراهیم (بردعه ۸۳۰ـ استانبول ۹۴۰ق)
شاعر و عارف ایرانی. در تبریز از مریدان دده عمر روشنی شد و به پیشنهاد هم‌او تخلص خود را از هیبتی به گلشنی تغییر داد. گلشنی پس از مرگ مرادش جانشین او شد. در پادشاهی اسماعیل اول صفوی، به قاهره کوچید و در آن‌جا طریقۀ گلشنیه را بنیاد گذارد و خانقاهی در مصر برآورد و پیروان بسیار یافت. گلشنی در تفسیر، حدیث، کلام و تصوف از استادان روزگار خود بود. در غزل از حافظ پیروی می‌کرد. از آثارش: دیوان اشعار فارسی و ترکی، دربردارندۀ مثنوی ازهار گلشن/ درةالتاج به فارسی در عرفان به پیروی از گلشن‌راز شبستری؛ المعنویةالخفیه که نظیره‌ای به فارسی بر مثنوی مولوی در ۴۰هزار بیت است؛ شرح قصیدۀ تائیۀ ابن فارض؛ بحرالحقایق فی کشف‌الدقایق.