گواهی عدم امکان سازش
گواهی عدم امکان سازش
گواهی‌ای که دادگاه خانواده، در دعاوی زوجین با قصد جدایی، پس از رسیدگی صادر می‌کند و به‌موجب آن تصدیق می‌نماید که سازش بین زوجین ممکن نیست. اجرای صیغۀ طلاق، موکول به صدور این گواهی و ارائۀ آن به دفتر رسمی طلاق (← دفتر_ازدواج_و_طلاق) است. در کلیۀ مواردی که دعوای طلاق مطرح شود و زوجین قصد طلاق و جدایی از یکدیگر را داشته باشند، بایستی موضوع در دادگاه خانواده مطرح و رسیدگی شود و چنانچه اختلاف فیمابین از طریق دادگاه و حکمین از دو طرف حل‌وفصل نشد، دادگاه مبادرت به صدور گواهی عدم امکان سازش می‌کند. دفاتر رسمی طلاق حق ثبت طلاق‌هایی را که گواهی عدم امکان سازش برای آن‌ها صادر نشده است ندارند؛ در غیر این‌صورت، از سردفتر خاطی سلب صلاحیت به‌عمل خواهد آمد (مادۀ واحد قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق مصوب ۱۳۷۱ش). گزارش کتبی دادگاه مبنی‌بر عدم امکان سازش، با توجه به شروط ضمن عقد و مطالب مندرج در سند ازدواج، تکلیف فرزندان زوجین و صلاحیت سرپرستی ایشان و نیز مسائل مالی، مانند مهریه و نفقه، صادر شده و به امضای حکمین شوهر و زن و دادگاه می‌رسد. این گواهی چنانچه ظرف سه ماه از تاریخ ابلاغ به دفتر ثبت طلاق تسلیم نشود، از اعتبار ساقط می‌شود (قانون تعیین اعتبار گواهی عدم امکان سازش مصوب ۱۳۷۶ش).