گوهرنامه

از خواجوی کرمانی، منظومه‌ای به فارسی. این منظومه در ۱۳۰۲ بیت، در ۷۴۶ق، در بحر هزج مسدس سروده شده و به امیر مبارزالدین محمد مظفری و وزیر او، بهاء‌الدین محمود، که نوادۀ خواجه نظام‌الملک طوسی بود، پیشکش شده است. موضوع گوهرنامه در اخلاق و عرفان است و شاعر در میانۀ مثنوی گاه غزل‌های عاشقانه نیز افزوده است. این منظومه بارها، ازجمله به اهتمام سعید نیاز کرمانی همراه با دیگر منظومه‌های خواجو به‌چاپ رسیده است (کرمان، ۱۳۷۰ش).